Heimwee naar parijs

Ik ben 46 geworden zonder ooit echt in Parijs te zijn geweest. Wel in Disneyland, wel eens op doorreis, maar nog nooit echt in Parijs. De Eiffeltoren nog nooit gezien, niet langs de Seine gelopen, geen Franse patisseriezaak bekeken. En toen was het 2019 en was ik er opeens twee keer in twee maanden. En in januari 2020 nóg een keer. Eindelijk de Eiffeltoren (uit de verte), eten in een bistro, de weg vragen aan chagrijnige Fransen en – zeker de laatste keer – patisserieën bekijken.

Met het boekje van Janny van der Heiden op zak wandelde ik samen met t een collega langs de mooiste winkels voor brood en banket. (Wandelde ja, want de Fransen staakten dat het een lieve lust had in januari 2020.) Het resulteerde in een artikel voor Bakkers in bedrijf (Op pad in Parijs – Van de oudste chocoladewinkel tot instagrammable verpakkingen) en een verlangen naar meer. Veel meer. zo snel mogelijk.